iewers huil ‘n kar sirene
doelloos in harmonie
met die koue wind wat
… pluk-pluk aan my kamervenster
die oggendlug is vrank, suur
die uurglas se tyd loop uit
nog ‘n vergaande uur
die sirene sterk
die stiltes wat volg kerf
en tog weet ek
die sirkel breek nooit
dit ‘evolve’ in kettangs
kettangs in die hart
van siele ook vasgevang
in ‘n genadelose wals
bittersoet…
ek mis koffie…
(c) 2012 allen simpson
Julie 2, 2014 at 8:04 nm
‘die stiltes wat volg kerf’
Soos altyd, geniet ek jou woorddise baie!!
LikeLike
Julie 2, 2014 at 9:26 nm
Dankie Hanneliese
LikeLike
Julie 3, 2014 at 7:55 vm
Sjoe, ek wens ek kon so skryf!
LikeLike
Julie 3, 2014 at 8:54 vm
Ek ook lol ek het die een geskryf toe ek aan depressie gely het een Maandag lank gelede… my depressie is verby, maar ek mis die gedigte wat uit dit gebore was
LikeLike
Julie 3, 2014 at 11:13 vm
Ja ek vind dit ook dat my brein anders werk in my af tye. Ek skryf nou wel nie gedigte nie, maar my griffels klink na iets anders – as dit enigsins sin maak!
LikeLike
Julie 3, 2014 at 1:17 nm
Dit maak sin, en weet jy woord sketse soos joune is ook kuns en ek geniet hulle
LikeLike
Julie 3, 2014 at 2:20 nm
Ek waardeer dit baie dat jy daar by my kom loer!
Dankie
🙂
LikeLike
Julie 3, 2014 at 2:25 nm
Ditto ne 😉
LikeLike