Fluit-Fluit

Kyk hoe stap ons in die nag
so pragtig, so pragtig
erens blaf ‘n hond
so lastig, so lastig

Die aand soos ‘n towerland
die sterretjies blink daarbo
dit laat ons sommer, sommer
in feeverhale glo

kyk hoe stap ons deur die nag
so pragtig, so pragtig
daar ver, ver, aan die einde van die pad
is daar iets wat wag…
(so lekker, so lekker)

ons wandel en luister na die fluit gesang…
hoe mooi is dit nie vir jou, vir my
en ons is glad nie bang
die fluitspeler laat voel ons vry…
(luister na die fluit gesang)
Daar ver sien ons ‘n lig
is dit ‘n huis, of wat is dit?
net die fluitspeler weet tog…

kyk hoe lekker loop ons
agter die fluitspeler aan
al hoe verder weg van Hamelin
maar ons is glad nie bang

*

“kyk! daar! In die miellieland!
maar dis ‘n snaakse ding!!!
‘n reuse ronde piering…
met LIGTE???
EN daar is vensters in!!!!”

die fluitspeler verander
en hy is nie meer ‘n mens!
o liewe hel
niks maak nou meer sense!!!

en nou weet ek
die tyd het uit geloop
ons het ons vryheid
vir ‘n fluitgesang verkoop…

“die fluit het gestop
nou geen geluid”
ons wonder maar weet…
as die fluit weer speel…
is dit fluit-fluit
ons storie is uit…

(c) 2015 allen simpson
Ek het die Fluitspeler van Hamelin gemeng met ‘n VVV (Vlieende Vreemde Voorwerp) tema. Sommige mense se mos hulle is ontvoer deur ruimte wesens en terug gebring. (Sommige van daardie mense kon die aliens seker maar hou hiehiehie ‘grappie’)

So is dit (skuilklaag)

waarheen wandel mens…
as jy moet skuil agter toe deure?
tronke…
mensgemaakte tronke van vrees
die aande loop soos bloed
in mekaar in…
en die dae gaan verlore
…deur die dag werk jy jou dood
jy giet jou sweet soos emmers in ‘n see…

elke poging om te rus word ‘n poging…
…om nie asem te haal nie…
en in die aande…
in die aande kom die duisternis
nie die duisternis van die nag nie,
maar die duisternis van bang wees
… agter tralies…
gesluit soos ‘n dier…
en die dier…
wil…
uit…

raak jy nie bang nie?
voel jy nie eensaam nie…
daar in jou tralie hok?
voel jy nie eensaam nie…
daar in jou lëe beloftes van veiligheid?
so is dit…
so is dit…

(c) 2012 allen simpson

Ek het die gedig op aanvraag vir ‘n vriendin in die polisie geskrywe ‘n paar jaar gelede

Moenie daai knoppie druk nie….

Die mens is soos ‘n masjien in baie opsigte. In die brein is baie skakels (triggers) wat aan en af skakel met sekere tye. Jou brein skakel die honger-knoppie aan by voorbeeld as jy iets lekker ruik soos ‘n geur wat uit die kombuis uit kom of as jy bang is skakel jou brein ‘n klomp knoppies aan en adrenalien help jou in die oomblik.

Seeking

I went to church looking for You,
But did not find You,
I read every book and scripture,
They spoke of you,
But You were not there,
I spoke with a million men,
They thought they had You,
They would not share You,
At me, they threw stones
And wished me to hell
Under a tree in the shadows
I rested and called out Your Name
And I looked into my heart
And realized,
You were there all along.

Hail to the Queen!

)O(

(C) 2013 Allen Simpson

Photo by Hanneliese Bredell and Allen Simpson

Emptiness is Nothing

Nothing whispers so sweetly
As the hollows of emptiness
Dreadful little words

The word ‘Promise’
So ugly
So void
Just an oath to wait for Nothing
And Nothing always happen

Something just happens to someone else
Not me…

(C) 2013 allen simpson

Written during a whole week of no electricity when we waited and waited for the Municipality to ficx the power.

Artwork” ’emptiness’ by Allen Wolfie Simpson

die stadige vervalling

weemoed hang soos ‘n bosluis aan die bors
stille beswymings oorval in ongenaakte snikke
sal ons stil bly?
sal ons soos lewende dood zombies net staar
terwyl ons stadig gestootskraap word na
die gapende abyss wat liefdevol wink
“kom, sterf in stilte, julle het nie meer stemme nie…”

op die straathoek staan sy en verkoop koeksisters
want sy het niks meer hoop as net dit nie
sy word gevloek
sy wil net ‘n kind vanaand voed

(c) 2013 allen simpson

foto deur Allen Simpson en Hanneliese Bredell

Her Face (a Lovecraftian nightmare)

she is my end
her phantasmagoric eyes
…so haunting
and they are lies…
her dreams bleed into mine
I become her vessel
I try to run but the sign
of freedom is so…
unclear…
and I awake in an old cold sweat
on a fear-drenched bed
and she shows me her face…
oh gods, her face…

(c)2012 Allen Simpson

dedicated to Perdita
inspired by H.P. Lovecraft

eindverhaal

Die trompette het dit uit basuin
daar was strikke in elke tuin
manne is swart pakke het gesug
en gefluister in die lug:
‘Die einde is naby.’

Daar was vlugsout in die tannies se sakke
melktert is aan almal gegee
vals tande was in, het pragtig geblink
selfs die dorpsdronkies het minder gestink
want die einde was naby

hoor hoe roep elke moeder haar kind
en die stoutste een breek nie eens ‘n wind
die burgermeester is in sy skik
selfs die daggarokers het hulself reggeruk
die einde het gekom

die bus het stadig in gery
met trompette en juig ingelui
een vir een het hulle uit geklim

daar was skielik stilte in die dorp
net dankbaar prewels is gehoor
die jong manne het skielik beheer verloor
daar was trane orals tot in die gehoor

die oorlog was oor

(c) 2013 allen simpson
toe ek klein was kon ek nog onthou hoe drie van my broers van die grensoorlog af terug gekom het… Dit was ‘n groot genade om hulle al drie terug te ontvang

Eenhoring (Unicorn)

In my herfs het ek jou gevind
nie wit soos engel vlerke nie
maar donker en liefdevol
soos ‘n uitgedroogte roos
wat haar skoonheid behou het…

jy het my leer plant
in die vrugbare grond van Hoop
waar wanhoop net ‘n Grimm mite was
jy is my unicorn
ek deel jou inspirasie met my woorde
ek sien jou…

(c) Allen Wolfie Simpson

uit my bundel “SKADULAND”

spoorloos

Al ooit op ‘n treinspoor gestaan en skree vir die aankomende trein
en gevoel jy is tussen die bliksemstraal en dooswyn
en skimme van gister dans om jou
en jou hart klop soos die Venda tromme
soos op Saterdae op die plaas

iewers koggel ‘n sonbesie
en die son voel soos ‘n ongenadige ster
wat net wil brand en verslind
– eina oomblikke

Al ooit op ‘n treinspoor gestaan
verlate
in die mis
en koue rippel deur jou

soos ‘n klip
in ‘n dam
en die wal
wil
bars

(c) 2013 allen simpson

Foto kopiereg Allen Simpson en Hanneliese Bredell

dit was ‘n lekker een om te skryf

Asylum of Verse Nuus

Kobus Cloete by sy kopie van my boek

Dankie aan al my lesers op my blog en op Facebook wat my en ALicha se boek Asylum of Verse bestel het. Die wat per pos bestel het, julle boeke is Maandag gepos en sal dalk al more by julle aankom.

Asylum of Verse

Asylum of Verse is ‘n woordspeling op die woorde ‘asylum’ en ‘verse’ bedoelende dat ons as skrywers van die boek, vind ons toevlug, of herberg van die wêreld in die magiese krag en kompleksiteit wat verse (of poësie) is. Enige ander betekenis wat jy as leser ervaar oor ons boek se titel, los ons vir jou verbeelding.

BESTELLINGS EN KOSTE:

Asylum of Verse se koste is R150 (Dis is R110 plus R40 Posgeld) en kan verkry word deur my, Wolfie te email by ookamishadows@gmail.com of deur my op my Facebook te inbox.